Jak przekazać całą kwotę ze sprzedaży wspólnej działki jednemu współwłaścicielowi?

Sprzedaż wspólnej działki

Art. 195 Kodeksu cywilnego stanowi, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, stanowi odmianę własności i cechuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom, a każdy z nich może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Sprzedaż nieruchomości przez kilku właścicieli wymaga bezwzględnego porozumienia wszystkich współwłaścicieli w sprawie sprzedaży. Ważne jest to, aby wszyscy byli zgodni (akceptowali decyzję oraz warunki transakcji). Sama transakcja sprzedaży nieruchomości będącej współwłasnością nie jest problematyczna. Sprzedający powinni znaleźć nabywcę chętnego nabyć nieruchomość i stawić się wraz z nim u notariusza. Podczas sprzedaży w kancelarii notarialnej muszą być obecni wszyscy współwłaściciele, aby podpisać akt notarialny. Nie ma przeszkód, aby współwłaściciele wybrali jednego przedstawiciela, który będzie pełnomocnikiem pozostałych. Wtedy wystarczy stawiennictwo pełnomocnika przy sprzedaży.

Pieniądze ze sprzedaży mieszkania mogą zostać przelane zgodnie z postanowieniami aktu notarialnego na rachunek bankowy jednego ze sprzedających, a nawet innej osoby niż sprzedający. W takiej sytuacji to wskazana w akcie notarialnym osoba będzie zobowiązana do przekazania kwoty pozostałym właścicielom nieruchomości i ta osoba będzie odpowiedzialna za te pieniądze. Notariusz nie ma podstawy prawnej, by nie wyrazić zgody na ustalenia stron w zakresie zapłaty ceny, która wedle porozumienia stron transakcji sprzedaży miałaby trafić na konto wskazanej w akcie notarialnym osoby. Odpowiedzialność z tytułu obrotu finansowego w takiej transakcji, w tym uregulowana ustawą o praniu brudnych pieniędzy, ponoszą osoby uczestniczące w transakcji. Notariusz nie powinien decydować za strony, jakie ustalenia będą właściwe, o ile ustalenia te są zgodne z obowiązującym prawem.

Natomiast jeżeli cała kwota z transakcji miałaby przypadać Pana mamie bez rozliczenia się z siostrami Pana mamy, to oczywiście mamy do czynienia z darowizną. Wysokość podatku od darowizny i konieczność jego zapłaty ustala się na podstawie przynależności do określonej grupy podatkowej.

Przekazanie pieniędzy w darowiźnie

Ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn wymienia trzy grupy podatkowe – rodzeństwo zaliczamy do I grupy podatkowej. Darowizna realizowana w każdej grupie podatkowej korzysta z tzw. kwoty wolnej od podatku, która dla osób w I grupie podatkowej jest najwyższa i wynosi 36 120 zł. Ale trzeba pamiętać, że rodzeństwo zalicza się również do, w ramach I grupy podatkowej, do dodatkowej grupy 0, która korzysta ze zwolnienia z podatku bez względu na wartość darowizny pod warunkiem dopełnienia kilku formalności, tj. złożenia deklaracji SD-Z2 do właściwego urzędu skarbowego w terminie do 6 miesięcy. Zgłoszenie jest obowiązkowe w przypadku, gdy wartość otrzymanej darowizny przekracza kwotę wolną od podatku, która w przypadku darowizny od siostry wynosi 36 120 zł.

Obowiązek podatkowy dla darowizn powstaje z chwilą złożenia przez siostry Pana mamy oświadczenia o darowiźnie w formie aktu notarialnego, a w przypadku umowy zawartej w innej formie niż przed notariuszem – gdy spełnią obietnicę przekazania darowizny i nastąpi przelew kwoty darowizny na rachunek bankowy.

W przypadku gdy Pana mama rozliczy się z siostrami z transakcji sprzedaży, nie mamy do czynienia z darowizną.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93

2. Ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn - Dz.U. 1983 nr 45 poz. 207

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.